Story 002 / कथा 00२

कथा - ००२     भाग:- १

राहुल, रानु र उनिहरुका आमा-बुवाहरु

कुनै एउटा गाउँमा एउटा परिवार थिए । त्यो परिवारमा आमा, बुवा र उनिहरुका दुईजना केटाकेटिहरु थिए राहुल र रानु । राहुल दस वर्षको र उसकी सानी बहिनी सात वर्षकी थिईन । ति दुई आमा-बुवाहरु आफुहरु र साथै आफ्ना दुई बच्चाहरुलाई संतुष्ट राख्न असमर्थ थिए । आमा छिमेकिको घरमा घरको कामगर्न जानुहुन्थ्यो । उनी एकजना हजुरआमालाईपनी सहायता गर्नुहुन्थ्यो जो सार्है बुढो हुनुहुन्थ्यो र आफ्नो हेरचाहपनी आँफैले गर्न सक्नुहुन्नथ्यो ।

दुबै राहुल र रानु धेरै असल थिए र आफ्ना आमा-बुआलाई आदर तथा सम्मान गर्थे । सानी रानु धेरै सहयोगी थिईन र आफ्ना आमा-बुवाहरुलाई प्रत्येक कामहरुमा सहायता गर्थिन ।

राहुल पनि सहयोगी थिए, उनी आफ्नी सानी बहिनिलाई गृहकार्यगर्नमा सहायता गर्थे । राहुल र रानु सधैं ध्यान तथा प्रार्थना गर्दथे त्यसैले उनिहरु शान्त तथा विश्वस्त( निसंकोच ) थिए । बुवा एउटा पसलमा पसलको मालिकको सहयोगिको रुपमा काम गर्थे । दुबै केटाकेटिहरु आफ्नो घरभन्दा १० मिनेटको दुरीमा भएको एक विद्धालयमा पढथे । दुबै केटाकेटिहरु पढाईमा राम्रो थिए । विद्धालयमापनी गुरु तथा गुरुआमाहरुले उनिहरुको पढाईको प्रशंसा गर्नुहुन्थ्यो । एकदिन बुवा काममा जानुभएको थियो केटाकेटिहरु विद्धालय जान तयार भईरहेका थिए, त्यहीबेला आमा बिरामी हुनुभयो । आमालाई भयानक (एकदमै धेरैनै) टाउको दुख्यो र केटाकेटिहरुलाई विद्धालय लैजान सक्नुभएन । राहुल बहीनिपनी सानै छ र आमाले विद्धालय लैजान सक्नुभएनभनेर चिन्तित थिए । रानु सानी थिईन तर धेरै चलाख र बहादुर थिईन । उनले भनिन:-'' चिन्ता नगर्नुस् , पहिला हामीले हाम्रो आमाको हेरविचार गर्नुपर्छ अनी त्यसपछी विद्धालयको बारेमा सोचौंला ।'' उनी ( रानु) दौडेर छिमेकिको घरमा गईन र आमा बिरामी हुनुहुन्छ भनेर भनिन । ति छिमेकी आएर उनिहरुलाई मद्द्त गर्नुभयो र आमाकोपनी हेरविचार गर्नुभयो । केहीबेरपछी आमाले आराम महशुस गर्नुभयो र छिमेकिलाई धन्यवाद दिनुभयो । ति छिमेकिले भन्नुभयो:-'' तपाईंंको छोरीलाई धन्यवाद दिनुहोस्, किनकी उनी मलाई बोलाउन आईन अनिमात्र हामीलाई तपाईंको बारेमा थाहाभयो ।

कथा ००२   भाग:- २

प्रशान्तको नकारात्मक प्रभाव राहुलमा पर्‍यो ।

ति छिमेकिहरु धेरै सहयोगी थिए, उनले केटाकेटिहरुलाई विद्धालय लिएर गए । तिनिहरु विद्धालयमा ढिला पुगेका थिए । शिक्षकले तिमीहरु किन ढिला विद्धालय आएको भनेर सोध्नुभयो । उनिहरुले आमाको बिमारिको बारेमा सबै विस्तारमा भने । राहुल आमाको बारेमा धेरै चिन्तित थिए र दिनभरी कक्षामा दु:खी भएर बसे । जब शिक्षकले उनलाई दु:खी देख्नुभयो वहाँँलाई दयालागेर भन्नुभयो :-'' चिन्ता नगर भगवान तिम्रो साथमा हुनुहुन्छ ।'' जब विद्धालय बिदाभयो उनिहरु छिट्टोगरेर घर गए, घरमा पुगेर हेर्दा त आमा ठीक हुनुहुन्थ्यो र उनिहरुकोलागी खाजा बनाईरहनु भएकोथियो । राहुल विस्तारै आफ्ना आमा-बुवाहरुसँग असभ्य व्यवहार गर्न  थाले किनकी उनले त्यो बानी आफ्नो साथी प्रशान्तबाट सिकेका थिए । राहुल आफ्ना आमा-बुवाहरुसंग अनावश्यक चिजहरु किन्नकोलागी पैसा माग्न शुरुगरेका थिए । यदी आमा-बुवाहरुले पैसा दिनलाई ईन्कार गर्नुभयो भने (दिनुभएनभने) उनी आमा-बुवाहरुसँग झगडा गर्दथे । ति आमा-बुवाहरु राहुलको बानी व्यवहार देखेर धेरै चिन्तित हुनुभयो र विद्धालयमा शिक्षकहरुसँग राहुलको व्यवहारको बारेमा कुरागर्न जानुभयो । शिक्षकहरुले वहाँँहरुलाई राहुलको व्यवहार किन यस्तो भएछ भनेर हामी पत्ता लगाउछौँ भनेर बाचा गरे । शिक्षकहरुले राहुलको मिल्नेसाथी प्रशान्तको कारणलेगर्दा उनले यस्तो व्यवहार देखाईरहेका छन भन्ने पत्ता लगाए। त्यसपछी शिक्षकहरु प्रशान्तको आमा-बुवाहरुलाई भेट्न जानुभयो । प्रशान्तको आमा-बुवाहरुले उसले जे चाहन्थ्यो त्यै दिएर उसको ईच्छाहरु पुरागरेका थियौँ भन्नुभयो । अहिले हाम्रो कामपनी छैन, हामी सबैजना घरमानै छौँ । प्रशान्त अहिलेपनी पहिले पाएको जस्तै सबै कुराहरु चाहन्छ ।

कथा:- ००२     भाग:- ०३

प्रशान्तको सकारात्मक प्रभाव राहुलमा पर्‍यो ।

अर्कोदिन विद्धालयमा शिक्षकहरुले प्रशान्तलाई तिमी आफ्नो आमा-बुवाहरुसँग के चाहन्छौ भनेर सोध्नुभयो । त्यसपछी प्रशान्तले भने:-'' मेरो आमा-बुवाहरुले मैले जे चाह्यो त्यै सबैचिजहरु दिनिहुन्थ्यो तर अहिले केही दिनलाईपनी ईन्कार गर्नुहुन्छ ( अहिले छैन भन्नु, दिन नखोज्नु )।'' त्यसपछी शिक्षकहरुले सवधानिपुर्वक भन्नुभयो:-'' के तिम्रो आमा-बुवाहरु आजकाल कामगर्न जानुहुन्छ ?'' प्रशान्तले उत्तर दिए:-'' छैन गुरु, आजकाल त जतिबेलापनी घरमै बस्नुहुन्छ ।'' शिक्षकले भन्नुभयो:-'' हेर, जब तिम्रो आमा-बुवाहरु कामगर्न जानुहुन्थ्यो, वहाँँहरुले पैसा कमाउनुहुन्थ्यो । आजकाल घरमा हुनुहुन्छ, किनकी वहाँँहरुको काम छैन। काम नागरिकन वहाँँहरुलाई पैसा कसले दिन्छ त ।'' प्रशान्तले मैले गल्ती गरिरहेको रहेछु र मैले आमा-बुवाहरुलाई नराम्रो व्यवहार गरिरहेको रहेछु भनेर बल्ल बुझे । प्रशान्तले आफुलाई दोषी ठाने र शिक्षकलाई अब मैले बुझेँ अब घर गएपछी म आमा-बुवाहरुसँग माफि माग्नेछु भने । जब प्रशान्त घरमा पुगे, उनले आमा-बुवाहरुलाई हेरे र भने मलाई माफ गरिदिनुहोस् अनी वहाँँहरुप्रती धयवाद तथा कृतज्ञ भए । राहुल जो गलत व्यवहार प्रशान्तबाट सिकेका थिए उनले भने:-'' मेरो प्यारो असल साथी प्रशान्त, म प्राय: मेरो आमा-बुवाहरुसँग पैसा माग्छु तर वहाँँहरुले कहिकाहिँमात्र थोरै पैसा दिनुहुन्छ । तर तिम्रो आमा-बुवाहरुले तिमीले भन्ने बितिक्कै सबै चिजहरु दिनुहुन्छ ।''

त्यसपछी प्रशान्तले आफु दोषी महशुस गरे किनकी उनको कारणले राहुलले त्यो खराब (नराम्रो) बानी सिकेको थियो, प्रशान्तले भने:-'' मेरो प्यारो साथी, तिमी असल केटा थियौ, तर मेरो कारणले अलिकती बिग्रियौ । मैले मेरो आमा-बुवाहरुसंग सधैंँ पैसा मागेर गल्ती गरिको थिएं, अहिले मेरो गल्ती बुझिसकेको छु । अब तिमीपनी बदलिनु (सुध्रिनु) पर्दछ ।''

राहुलले भने:-'' म किन सुध्रिनु (बदलिनु)पर्छ, तिमीलेनै मलाई आमा-बुवाहरुसँग सधैंँ पैसा माग्नुपर्छ सिकाएको हैन ?'' प्रशान्तले सबै कुराहरु विस्तारमा भने, त्यस्तो असभ्य व्यवहार नजानेर मैले गरेको थिएँ, तर अहिले त्यो गलत रहेछ भनेर बुझें अनी मैलेपनी आफ्नो व्यवहारमा परिवर्तन ल्याएँ । राहुलली पनि आफ्नो मिल्नेसाथी प्रशान्तको कुरा ध्यानपुर्वक सुनेपछी उसलेपनी आफो गल्ती स्विकारे । जब राहुल आफ्नो घर फर्के उनले आफ्नो बहिनी रानुलाई भने, जो सधैंँ आमा-बुवालाई सहायता गर्थिन:-'' तिमीले मलाई मेरो खराब व्यवहारको बारेमा कहिल्यै भनिनौ ।'' बहिनी रानुले भनिन:-'' तपाईं म भन्दा ठुलो (जेठो) हुनुहुन्छ, मैले त्यसको बारेमा भन्न कोशीस गरेको थिएँ तर तपाईं रिसाएर मैले भनेको कहिल्यै सुन्नुभएन ।'' राहुलले भने:-'' मलाई माफ गरिदेउ मेरो बहिनी मैले तिमीले भनेको सुनिन । यदी हामीले आफो आमा-बुवाहरुले भनेको सुनेकोभए वहाँँहरु कहिल्यैपनी हामीहरुकोबारेमा चिन्तित त दु:खी हुनुहुने थिएन ।'' त्यसपछी राहुलले आमा-बुवाहरुलाई सहायता गर्न र आफ्नो बहिनी रानुलाई गृहकार्य गर्नमा सहायता गर्न थाले ।

त्यसपछी राहुल र रानुको आमा-बुवाले भन्नुभयो:-'' अब हामी हाम्रा छोराछोरिहरुसँग गर्व गर्छौँ किनकी अब हाम्रा छोराछोरिहरु असल (ज्ञानी ) भए ।''  त्यहिबेला ति छिमेकी राहुल र रानुको आमालाई भेट्न आउनु भयो । जब वहाँँले पनि राहुलको बानीमा सुधार आएको देख्नुभयो वहाँपनी खुशी हुनुभयो ।

प्रश्नहरु : हामी यस कथाबाट के सिक्न सक्छौं ?

०१:- यस कथाबाट के शिक्षा पायौ?

०२:- हामीले नम्र स्वभावले व्यवहार गर्नुपर्छ र आमा-बुवाहरुप्रती कृतज्ञ हुनुपर्दछ ।

०३:- खराब बानीमा सुधार ल्याउन सकिन्छ, जस्तो यस कथामा राहुल र प्रशान्तको बानिमा सुधार भएको थियो ।

०४:- कहिलेकाहीँ हामी आफुभन्दा साना बाटपनी सिक्नसक्छौँ । जस्तो कि राहुलले आफी बहीनी रानुबाट सिकेका थिए ।

०५:- केही भएमा नाअत्तिनु, शान्त रहनु र भगवानमा तथा आफुमा विश्वास राख्नु जस्तो कि रानुले छिमेकिलाई सहायतकोलागी गरिन ।